بسیاری از ما با مشاهده خشونت در جهان مضطرب می شویم و دلمان می خواهد کاری کنیم.وقتی خبر سرقت ،قتل یا تجاوز را می شنویم احساس می کنیم که حق کسی پایمال شده است.اما هنگامی که حق خودمان را زیر پا می گذاریم،متوجه نمی شویم.هر وقت به حرف خودمان گوش نمی دهیم ،به ندای درونمان اهمیت نمی دهیم و به خواسته خود بی اعتنایی می کنیم،در واقع خودمان را زیر پا گذاشته ایم.هر گاه که آرزوهایمان را عقیم می گذاریم ،برای مراقبت از خودمان وقت صرف نمی کنیم یا زندگی درونمان را مقدم نمی شماریم،خودمان را زیر پا گذاشته ایم.
هر وقت برای تلاش هایمان از خودمان سپاسگذاری و قدر دانی نمی کنیم و به خودمان هدیه نمی دهیم،خودمان را زیر پا گذاشته ایم.هنگامی که حاضر نیستیم اشتباهاتمان را درک درک کنیم و با خودمان مهربان باشیم ،وقتی بیشتر به سخنان منفی جعبه سایه تا سخنان پر مهر قلبمان گوش می دهیم،خودمان را زیر پا گداشته ایم.وقتی کارهای نشاط آور انجام نمی دهیم،خودمان را زیر پا گذاشته ایم. زمانی که خودمان را حقیر نگه می درایم خودمان را زیر پا گذاشته ایم.
بیشتر اوقات از تجاوزهایی که به خودمان می کنیم اگاه نیستیم،اما روان ما کاملا متوجه است که چه هنگام از راهنمایی درونمان غافل شده ایم.
قسمتی از کتاب راز سایه:دبی فورد
