یکی از شعرهای فروغ فرخزاد این چند روز مدام در ذهنم تکرار می شود و من خیال می کردم اسم شعر پاییز است ولی کتاب را که نگاه کردم شعر"اندوه پرست"بود.بارها این اتفاق افتاده و نام شعر یا تلفظ لغتی یک چیز دیگر بوده و من آن را طوری دیگری به ذهنم سپرده یعنی همانگونه که خودم دوست داشته ام باشد؛الان که فکر می کنم می بینم در مورد خیلی از اتفاقات هم همین مساله تکرار می شود و ما اتفاقات را ان طوری که خودمان دوست داریم تعبیر می کنیم.
پی نوشت:این هم از شعر فروغ و مناسبت نوشتن این مطلب:
پی نوشت:این هم از شعر فروغ و مناسبت نوشتن این مطلب:
کاش چون پاییز بودم ... کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
برگهای ارزو هایم یکایک زرد می شد
آفتاب دیده گانم سرد می شد
پی نوشت:با چند روز تاخیر فرارسیدن پاییز مبارک،واقعا از اینکه پاییز امده خوشحال ام،فصل مورد علاقه ام است در ثانی من تابستان را دوست ندارم تمام تابستان را یا در حال نق زدن از گرما هستم یا نق زدن از باد کولر.
