آسمون آبی

 

پ.ن. حال دلم‌مثل همین آسمون آبی آبی.

ته دنیا کجاست؟

ته دنیا کجاست؟

امروز توی اینستاگرام یکی این سوال پرسیده بود،برای اولین بار نوشتم:ته دنیا اونجاست که توی آینه به خودت نگاه میکنی و خودت نمیشناسی. برای من ته دنیا اونجا بود،وقتی بعد از اون روز .... به خودم توی آینه نگاه کردم؛انگار اندازه هزار سال پیر شده بودم و خودم نمیشناختم.

مهر ماه

امروز روز اول مهر بود

 . پارسال و سال قبلش که میرفتم مدرسه یه تاکسی بود که یه پسر تقریبا جوون راننده اش بود و یه پسر بچه کوچیک صندلی جلو مینشست.فقط یبار سوار تاکسی اش شدم، اونم چون خیلی عجله داشتم و دیرم شده بود.من از این آدم خوشم‌نمیومد هیچوقت.اما همه مسیر راننده در حال مسیج دادن بود و حواسش به گوشیش بود پسر بچه هم جلو نشسته بود و با یه قیافه مبهوت بیرون تماشا می کرد؛ بعد برگشت و تا وقتی رسیدیم به مدرسه به من نگاه کرد. حالا اون پسر بچه شاگرد منه.از باباش خوشم نمیاد حقیقتش.اصلا حس خوبی بهش ندارم.اولین بار که از یکی از والدین شاگردهام اصلا خوشم نمیاد و حس بدی بهش دارم. نمیدونم با این حس باید چکار کنم.اون بچه گناهی نداره و حتی اگه توی کلاس من بمونه قرار نیست از احساس من چیزی بفهمه اما دلم‌نمیخواد اون آدم بیاد دم‌کلاسم.