وقتی من پشت کنکوری بودم خبری از مشاوره و آزمون و کلاس رفتن نبود، ته ته اش چهارتا کتاب تست گرفته بودم اونها میزدم.اینا رو گفتم که به بچه های الان برسم.سال دیگه فاطی ما کنکور داره و دنبال انتخاب مشاور و این قرطی بازی هاست.من اگه مادر بودم هیچوقت به بچه هام نمی گفتم درس خوندن تنها راه زنگی کردن ، نمی گفتم اگه درس نخونی به هیچ جایی نمی رسی، نمی گفتم زندگی تو با درس خوندن جهت می گیره.شاید اگه من مادر یه بچه بودم اصلا دلم نمی خواست حتی کنکور شرکت کنه و اون همه استرس رو به جون بخره در عوض بهش یاد میدادم مستقل باشه؛ بهش یاد می دادم بره سفر و آدمها رو ببینه ، فرهنگ ها رو ببینه و به هر طریقی که دوست داشت زندگی کنه.
خیلی باحاله همه قبل از انجام کاری قشنگ شعار میدن مثل الان من.من شنیدم معمولا پدر مادرها دوست دارن بچه های به چیزهایی که اونها نرسیدن و تجربه نکردن برسن پس اگه اینطوری من باید حتما حرفهام برای بچه هام عملی کنم چون من آرزو دارم سفر کنم و جاهای مختلف ببینم.
اگه اینطوری باشه و زندگی دوباره واقغیت داشته باشه من احتماللا تو زندگی قبلیم پرنده ای چیزی بودم بخاطر همین الان هم تو ذهنم فقط در حال سفرم.
پ.ن. من اگه مادر باشم حتما یه چیزی به بچه ام یاد میدم : اونم اینه که درس خوندن تنها راه زندگی کردن نیست.درس خوندن تنها شکل زندگی کردن نیست.درس خوندن تنها هدف زندگی نیست.
