بابام تو فکر فرستان من به خونه شوهر و من تو فکر خریدن خونه و مستقل شدن.حالا این شکاف عمیق با چی باید پر کرد؟؟؟ این روزها انقدر فکر می کنم که گاهی حس می کنم مغزم داره منفجر میشه و حتی دلم نمیخواد یه لحظه بدون کاری باشم چون دوباره رشته ها به هم وصل می شن و قطع کردنشون سخت می شه.من تلاش کردم چیزی که اونها می خوان انجام بدم یا حتی درکش کنم ولی نمیشه مثل آب توی هاون کوبیدن بوده و حالا حتی می ترسم تصمیمی بگیرم و یا به چیزی فکر کنم.وقتی شروع می کنی به فکر کردن و گرفتن تصمیم اونوقت دیگه مسئولیت ها هم شروع میشه و انجام ندادنشون مساوی با عذاب وجدان و رنج.
