واحه ای در لحظه...

بلاگفا مدت طولانی خراب بود و من به امید بازگشتش جای دیگری مطلب ننوشتم،به این امید که همه مطالب ام در ان است و مشکلی پیش نمی آید.اما بلاگفا درست شد و مطالب من را بر نگرداند.وقتی برای اولین بار بعد از درستی اش وارد بخش مدیریت شدم دیدم که بللله همه مطالب حذف شده و فقط چند شعر باقی مانده که خودم زحمت حذفشان را کشیدم؛ولی دیگر علاقه ای به نوشتن مطلب در ان ندارم این شد که تصمیم گرفتم وبلاگ دیگری  درست کنم.

وقتی وبلاگ قبلی را شروع کردم اوایل فقط شعر نوشتم،شعرهایی که بیانگر احساساتم بود.از دوران راهنمایی عادت دارم وقتی ناراحت ام یا خوشحال شعر می خوانم و در وبلاگ هم همین کار را می کردم ولی بعدا مطالب را واضح و روشن (تا جایی که در توانم بود)نوشتم.ولی اینجا تصمیم گرفته ام ذهنم را خالی کنم.

از این همه مطلب بی سر و ته ذهنم خشته شده ام و توان حملشان را ندارم.به حدی ذهنم شلوغ است که خیلی از مطالب مهم به حاشیه کشیده شده اند.امیدوارم بتوانم ذهنم را خالی کنم.

پ.ن.به قول خواجه حافظ شیرازی:

چو بشنوی سخن اهل دل مگو خطاست           سخن شناس نیی جان من خطا اینجاست

سرم به دنیا و عقبی فرو نمی آید                    تبارک الله از این فتنه ها که سر ماست

در اندرون من خسته دل ندانم کیست               که من خموشم و اودرفغان و غوغاست