رویای جغدی

همه کسایی که من میشناسن می دونند که من از بین حیوونات عاشق گرگ ام و از بین پرنده ها هم جغد.من با دیدن عکسشون حتی خیییلی ذوق زده میشم چه برسه به اینکه از نزدیک ببینم(البته هوس دیدن گرگ از نزدیک بسرم نزده تا حالا).برام این دوتا شگفت انگیزند.

حالا تصور اینکه دوستم برای کادوی تولدم یه مجسمه برنزی که یه جغد سفید (مثل جغد هری پاتر) روی چند تا کتاب نشسته؛ داده هم شگفت انگیزه.من هنوز باورم نمیشه من توی خونه یه جغد دارم که می تونم هر موقع خواستم بهش نگاه کنم؛ از دیروز همش به خودم می گم : یه جغده، واقعا یه جغده. باور نکردنیه انگار.

هنوز نمی دونم آدم باید روز تولدش چه حسی داشته باشه؛ این روز هم مثل بقیه روزهاست با این تفاوت که یه چیزی مثل خوره همش تو ذهنت تکرار می کنه امروزچند سالت می شه.امسال پیشرفت کردم و باورم می شه که 25 سالمه(شاید هم دارم الکی برای خودم تکرار می کنم تا باورم بشه).

برای تشکر از دوستم فقط تونستم بغلش بگیرم هیچ کلمه ای واقعا نمیتونه حس من از گرفتن این هدیه بیان کنه.